به مناسبت سالروز " بهمن 57 " 
گفته میشود خلخالی<ملعون> در شب پیروزی انقلاب قصد داشت ۲۴ نفر را اعدام کند که در نهایت پس از موافقت خمینی چهار نفر اعدام شدند: مهدی رحیمی، نعمتالله نصیری، منوچهر خسروداد و رضا ناجی. گفته میشود که خمینی به مهدی عراقی دستور داد که برود و نظارت کند تا آن چهار نفر با خانوادههایشان تماس بگیرند و اگر مطالبی دارند بنویسند!.
به گفته مهدی عراقی، وی زمانی رسید که اعدام آن چهار نفر صورت گرفته بود. وی میگوید :« وقتی من رسیدم، خلخالی و تیماش مشغول مذاکره برای نوشتن ادعانامه علیه اعدام شدگان بودند. من بسیار عصبانی شدم و بر سر آنها فریاد زدم که شما چه دینی دارید؟ اول میکشید بعد میخواهید کیفرخواست بنویسید.» خلخالی در روز ۵ آذر سال ۱۳۸۲ بر اثر بیماری قلبی و به دنبال یک انزوای ده ساله درگذشت.
سپهبد مهدی رحیمی متولد سال ۱۳۰۰ آخرین فرماندار نظامی تهران بعد از تیمسار اویسی بود. وی همچنین قبل از انقلاب ریاست فدراسیون کشتی را نیز به عهده داشت. وی در نیمهشب پنجشنبه ۲۶ بهمن ۱۳۵۷ به بر روی پشت بام مدرسه رفاه تیرباران شد.
سرلشکر منوچهر خسروداد در ۱۳۰۶ تهران متولد شد، وی آخرین فرمانده هوانیروز شاهنشاهی ایران بود که پس از پیروزی انقلاب توسط انقلابیون! دستگیر و با حکم صادق خلخالی<ملعون> در ۲۶ بهمن ۱۳۵۷ در پشت بام مدرسه رفاه اعدام شد.
تیمسار ارتشبد نعمتالله نصیری متولد مرداد ۱۲۸۹ در سمنان، سومین رئیس سازمان امنیت و اطلاعات کشور (ساواک) بود. با اوج گیری انقلاب ۱۳۵۷، شاه، نصیری را که در آن زمان سفیر ایران در پاکستان بود به ایران فراخواند و روانه زندان کرد. با پیروزی انقلاب، در دادگاه انقلاب به ریاست خلخالی محاکمه و در روز ۲۶ بهمن ۱۳۵۷ در پشت بام مدرسه رفاه تیرباران شد.
امیرعباس هویدا متولد بهمن ۱۲۹۷ به مدت ۱۳ سال نخست وزیر ایران بود. وی تنها مقام بلندپایه رژیم محمد رضا پهلوی بود که علیرغم داشتن امکان فرار، از ایران نگریخت و از طریق داریوش فروهر تسلیم دولت موقت مهندس مهدی بازرگان شد. وی در دادگاهی به ریاست صادق خلخالی به اعدام محکوم شد. گفته میشود که هویدا قبل از اتمام دادگاه در وقت تنفس به قتل رسیده است.
سپهبد سعید مهدیون (نفر اول سمت چپ در ردیف اول) بعد از ۲۲ بهمن ۵۷ به مدت یک روز فرمانده نیروی هوایی بود. وی سپس برکنار و به اجبار بازنشسته شد. مهدیون در سال ۵۹ به اتهام دست داشتن در کودتای شاهرخی تیرباران شد. ردیف دوم نفر اول از چپ سپهبد ربیعی است. نفر وسط نیز در ردیف اول ارتشبد محمد خاتمی از قدرتمندترین فرماندهان نیروی هوایی و شوهر خواهر شاه است که در دهه ۱۳۵۰ در سانحه سقوط کایتاش کشته شد.
غلامرضا نیکپی (متولد ۱۳۰۶) از شهریور ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۶ شهردار تهران بود. نیکپی اولین شهرداری بود که طرح جامع شهر تهران را تدوین کرد. گفته میشود غلامرضا نیک پی بعد از انقلاب، به جرم سختگیری در اجرای قوانین و مجوزها، در دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شد.
فَرخرو پارسای متولد اسفند ۱۳۰۱، نخستین زن ایرانی بود که در دوران حکومت پهلوی به مقام وزارت رسید و نیز نخستین نماینده زن مجلس شورای ملی بود. وی در کابینه دوم و سوم امیرعباس هویدا وزیر آموزش و پرورش بود. وی به اتهام "حیف و میل بیتالمال و ایجاد فساد در آموزش و پرورش!!، همکاری موثر با ساواک و اخراج فرهنگیان انقلابی" توسط صادق خلخالی<ملعون> محاکمه!! و در تاریخ ۱۸ اردیبهشت سال ۱۳۵۹ اعدام شد.
سپهبد ناصر مقدم، متولد تیر ۱۳۰۰ پس از اعتراضات ۱۵ خرداد ۴۲ به ریاست اداره سوم ساواک منصوب شد. وی در سال ۱۳۵۰ به عنوان رئیس اداره دوم ستاد مشترک ارتش، مسئولیت "اطلاعات و ضد اطلاعات" را به عهده گرفت. مقدم در خرداد ماه ۵۷ به جای نعمتالله نصیری به ریاست ساواک منصوب شد. او پس از پیروزی انقلاب ایران دستگیر و به رغم تلاشهای مهدی بازرگان، نخستوزیر دولت موقت، در ۲۲ فروردین ۱۳۵۸ اعدام شد.
سپهبد خلبان نادر جهانبانی متولد فروردین ۱۳۰۷ معروف به "ژنرالِ چشم آبی" خلبان برجسته نیروی هوایی شاهنشاهی ایران و بنیانگذار و سرپرست تیم آکروجت تاج طلایی بود. وی از پدری ایرانی و مادری روس متولد شد. سپهبد نادر جهانبانی در پی انقلاب ۵۷ در روز ۲۲ بهمن همان سال دستگیر شد و در ۲۲ اسفند ۵۷ به حکم صادق خلخالی بر روی پشت بام مدرسهٔ علوی تیرباران شد.
< سال زمینه سازی غارتگران بین المللی برای سقوط سلطنت پهلوی و روی کار آمدن عوامل و افرادی که کارنامه حضور شان در 38 سال گذشته ، معرف ایده و افکار، و معیار و میزان ادعا ها ی شان است.>
محمد صادق صادقی گیوی معروف به خلخالی متولد ۱۳۰۵، حاکم شرع دادگاههای انقلاب پس از انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷ بود. وی در ۲۴ بهمن ۱۳۵۷ با حکم سید روحالله خمینی به عنوان حاکم شرع دادگاههای انقلاب منصوب شد. در این دوره صدها نفر با حکم وی اعدام شدند که بسیاری از آنان وابستگان به حکومت پهلوی بودند.
محمد صادق صادقی گیوی معروف به خلخالی متولد ۱۳۰۵، حاکم شرع دادگاههای انقلاب پس از انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷ بود. وی در ۲۴ بهمن ۱۳۵۷ با حکم سید روحالله خمینی به عنوان حاکم شرع دادگاههای انقلاب منصوب شد. در این دوره صدها نفر با حکم وی اعدام شدند که بسیاری از آنان وابستگان به حکومت پهلوی بودند.
گفته میشود خلخالی<ملعون> در شب پیروزی انقلاب قصد داشت ۲۴ نفر را اعدام کند که در نهایت پس از موافقت خمینی چهار نفر اعدام شدند: مهدی رحیمی، نعمتالله نصیری، منوچهر خسروداد و رضا ناجی. گفته میشود که خمینی به مهدی عراقی دستور داد که برود و نظارت کند تا آن چهار نفر با خانوادههایشان تماس بگیرند و اگر مطالبی دارند بنویسند!.
به گفته مهدی عراقی، وی زمانی رسید که اعدام آن چهار نفر صورت گرفته بود. وی میگوید :« وقتی من رسیدم، خلخالی و تیماش مشغول مذاکره برای نوشتن ادعانامه علیه اعدام شدگان بودند. من بسیار عصبانی شدم و بر سر آنها فریاد زدم که شما چه دینی دارید؟ اول میکشید بعد میخواهید کیفرخواست بنویسید.» خلخالی در روز ۵ آذر سال ۱۳۸۲ بر اثر بیماری قلبی و به دنبال یک انزوای ده ساله درگذشت.
سپهبد مهدی رحیمی متولد سال ۱۳۰۰ آخرین فرماندار نظامی تهران بعد از تیمسار اویسی بود. وی همچنین قبل از انقلاب ریاست فدراسیون کشتی را نیز به عهده داشت. وی در نیمهشب پنجشنبه ۲۶ بهمن ۱۳۵۷ به بر روی پشت بام مدرسه رفاه تیرباران شد.
سرلشکر منوچهر خسروداد در ۱۳۰۶ تهران متولد شد، وی آخرین فرمانده هوانیروز شاهنشاهی ایران بود که پس از پیروزی انقلاب توسط انقلابیون! دستگیر و با حکم صادق خلخالی<ملعون> در ۲۶ بهمن ۱۳۵۷ در پشت بام مدرسه رفاه اعدام شد.
تیمسار ارتشبد نعمتالله نصیری متولد مرداد ۱۲۸۹ در سمنان، سومین رئیس سازمان امنیت و اطلاعات کشور (ساواک) بود. با اوج گیری انقلاب ۱۳۵۷، شاه، نصیری را که در آن زمان سفیر ایران در پاکستان بود به ایران فراخواند و روانه زندان کرد. با پیروزی انقلاب، در دادگاه انقلاب به ریاست خلخالی محاکمه و در روز ۲۶ بهمن ۱۳۵۷ در پشت بام مدرسه رفاه تیرباران شد.
امیرعباس هویدا متولد بهمن ۱۲۹۷ به مدت ۱۳ سال نخست وزیر ایران بود. وی تنها مقام بلندپایه رژیم محمد رضا پهلوی بود که علیرغم داشتن امکان فرار، از ایران نگریخت و از طریق داریوش فروهر تسلیم دولت موقت مهندس مهدی بازرگان شد. وی در دادگاهی به ریاست صادق خلخالی به اعدام محکوم شد. گفته میشود که هویدا قبل از اتمام دادگاه در وقت تنفس به قتل رسیده است.
سپهبد سعید مهدیون (نفر اول سمت چپ در ردیف اول) بعد از ۲۲ بهمن ۵۷ به مدت یک روز فرمانده نیروی هوایی بود. وی سپس برکنار و به اجبار بازنشسته شد. مهدیون در سال ۵۹ به اتهام دست داشتن در کودتای شاهرخی تیرباران شد. ردیف دوم نفر اول از چپ سپهبد ربیعی است. نفر وسط نیز در ردیف اول ارتشبد محمد خاتمی از قدرتمندترین فرماندهان نیروی هوایی و شوهر خواهر شاه است که در دهه ۱۳۵۰ در سانحه سقوط کایتاش کشته شد.
غلامرضا نیکپی (متولد ۱۳۰۶) از شهریور ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۶ شهردار تهران بود. نیکپی اولین شهرداری بود که طرح جامع شهر تهران را تدوین کرد. گفته میشود غلامرضا نیک پی بعد از انقلاب، به جرم سختگیری در اجرای قوانین و مجوزها، در دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شد.
فَرخرو پارسای متولد اسفند ۱۳۰۱، نخستین زن ایرانی بود که در دوران حکومت پهلوی به مقام وزارت رسید و نیز نخستین نماینده زن مجلس شورای ملی بود. وی در کابینه دوم و سوم امیرعباس هویدا وزیر آموزش و پرورش بود. وی به اتهام "حیف و میل بیتالمال و ایجاد فساد در آموزش و پرورش!!، همکاری موثر با ساواک و اخراج فرهنگیان انقلابی" توسط صادق خلخالی<ملعون> محاکمه!! و در تاریخ ۱۸ اردیبهشت سال ۱۳۵۹ اعدام شد.
سپهبد ناصر مقدم، متولد تیر ۱۳۰۰ پس از اعتراضات ۱۵ خرداد ۴۲ به ریاست اداره سوم ساواک منصوب شد. وی در سال ۱۳۵۰ به عنوان رئیس اداره دوم ستاد مشترک ارتش، مسئولیت "اطلاعات و ضد اطلاعات" را به عهده گرفت. مقدم در خرداد ماه ۵۷ به جای نعمتالله نصیری به ریاست ساواک منصوب شد. او پس از پیروزی انقلاب ایران دستگیر و به رغم تلاشهای مهدی بازرگان، نخستوزیر دولت موقت، در ۲۲ فروردین ۱۳۵۸ اعدام شد.
سپهبد خلبان نادر جهانبانی متولد فروردین ۱۳۰۷ معروف به "ژنرالِ چشم آبی" خلبان برجسته نیروی هوایی شاهنشاهی ایران و بنیانگذار و سرپرست تیم آکروجت تاج طلایی بود. وی از پدری ایرانی و مادری روس متولد شد. سپهبد نادر جهانبانی در پی انقلاب ۵۷ در روز ۲۲ بهمن همان سال دستگیر شد و در ۲۲ اسفند ۵۷ به حکم صادق خلخالی بر روی پشت بام مدرسهٔ علوی تیرباران شد.