از کارگاه "چموش " دوزی گیلان تا " چاروق " و گیوه
چاروق نوعی پای‌پوش سنتی است که در برخی مناطق ایران هم‌چون خراسان، زنجان و... تهیه می‌شود.
چاروق در ادبیات فارسی
چاروق قدمتی دیرینه دارد. از جمله استفاده از چاروق در ادبیات فارسی می‌توان به یکی از اشعار مولوی اشاره کرد. « دید موسی یک شبانی را براه/کو همی‌گفت ای گزیننده اله/تو کجایی تا شوم من چاکرت/چارقت دوزم کنم شانه سرت..!.»
چرم گاو و نخ‌های ابریشمی رنگی از جمله مواد اولیه تهیه چاروق هستند.
گیوه‌بافی نیز از دیگر صنایع دستی ایرانیان به ویژه در منطقه کرمانشاه است
چاروق دوزی در زنجان
در گذشته و در روستاها بیشتر چوپانان از چاروق استفاده می‌كرده‌اند که اغلب بدون پاشنه بوده و با تسمه‌هایی آن را به ساق پا می‌پیچیده‌اند.
گيوه‌بافی يكی از مشاغل سنتی روستای "هجيج" است. اين روستا در ۲۰ كيلومتری شهرستان پاوه در استان كرمانشاه واقع شده است.
مرداد ۱۳۹۱ معاون سازمان میراث فرهنگی استان کرمانشاه اعلام کرد که سالانه به طور میانگین بیش از ۸ میلیون دلار از صادرات گیوه درآمد حاصل می‌شود.
چموش نیز یکی دیگر از پای‌پوش‌های سنتی مردم برخی مناطق ایران است.
چموش از چرم گاو و در گيلان ساخته می‌شود.
خبرگزاری "مهر" در گزارشی، گیوه‌بافی را صنعتی می‌خواند که در سایه محصولات مدرن عمدتا وارداتی، آرام آرام اسیر فراموشی شده است.»