باران شهاب‌ها در فضا
بارش شهابی همه‌ساله در ماه اوت (مرداد) رخ می‌دهد. نور شهاب‌سنگ‌های پروازکننده در آسمان می‌تواند تا ۱۰۰ شعله در دقیقه باشد. شهاب‌سنگ‌ها در بیشتر نقاط جهان دیده می‌شوند، اما دیدن آنها در نیمکره شمالی وضوح بیشتری دارد.
در صورتی که ستاره دنباله‌داری به سطح زمین نزدیک شود، بارش شهاب‌ها از آن شدت می‌گیرد و آتش‌افشانی زیبایی در آسمان بوجود می‌آورد.
گردو‌غبارهای ستاره‌های دنباله‌دار در نزدیک جو زمین به شدت گرم می‌شود. شهاب‌سنگ‌های جدا شده از ستاره دنباله‌دار می‌توانند به سوی زمین پرتاب شوند. بیشتر این شهاب‌سنگ‌ها کوچک‌اند و بی‌خطر، اما اگر شهاب‌سنگ‌های بزرگ به زمین برخورد کنند می‌توانند ویرانی بزرگی را سبب شوند.
شهاب‌سنگ‌ها شبیه سنگ‌های عادی روی زمین‌اند، اما به نظر می‌رسد که پوسته خارجی‌شان سوخته است. این سوختگی به خاطر نزدیک شدن شهاب‌سنگ به جو کره زمین و ذوب شدن بخش خارجی آن در پی حرارت زیاد بوجود می‌آید.
کارشناسان فکر می‌کنند دنباله‌دارها باقی‌مانده فرآیند تشکیل سیارات هستند و می‌توانند اطلاعاتی در باره تشکیل منظومه شمسی به انسان بدهند. همواره انواع جدیدی از ستاره‌های دنباله‌دار کشف می‌شوند.
در ماه فوریه سال جاری میلادی (۲۰۱۳) یک سیارک ۱۳۰ هزار تنی از نزدیک زمین گذشت. فاصله این سیارک تا کره زمین حدود ۲۷ هزار کیلومتر بود. به این ترتیب این سیارک نزدیک‌تر از بعضی ماهواره‌ها بود که انسان در جو زمین قرار داده است.
برای از پیش آماده شدن در برابر خطرات احتمالی ِ برخورد سیارک‌ها به زمین، آژانس فضایی اروپا (ESA) سیستمی هشداردهنده در منطقه فراسکاتی ِ ایتالیا ساخته است. داده های تلسکوپ‌هایی چون تلسکوپ موجود در منطقه "تنریفا" (عکس) برای بررسی به این مرکز ارسال می‌شوند.
امشب آسمان پر از شهاب می‌شود. این شهاب باران همه‌ساله در ماه اوت (مرداد ماه) رخ می‌دهد. این آتش‌بازی و بارش شهابی از کجا می‌آید؟ شهاب‌سنگ‌ها، ستاره‌های دنباله‌دار و سیارک‌ها چیستند و در فضا چه می‌کنند؟
زیبایی واقعی
در حال حاضر بارش شهابی را می‌توان شب‌ها در آسمان دید. این تصویر بارش شهابی در آسمان شهر براندنبورگ آلمان را در چند روز پیش نشان می‌دهد. اوج آتش‌بازی شهاب‌ها دوشنبه شب (۱۲ اوت / ۲۱ مرداد) تا قبل از برآمدن خورشید در روز سه‌شنبه خواهد بود. می‌گویند هرکس شهاب‌سنگ‌ها را ببیند آرزویش برآورده می‌شود!.بارش شهابی همه‌ساله در ماه اوت (مرداد) رخ می‌دهد. نور شهاب‌سنگ‌های پروازکننده در آسمان می‌تواند تا ۱۰۰ شعله در دقیقه باشد. شهاب‌سنگ‌ها در بیشتر نقاط جهان دیده می‌شوند، اما دیدن آنها در نیمکره شمالی وضوح بیشتری دارد.
ستاره‌های دنباله‌دار
ستاره‌های دنباله دار اجسام کوچکی در منظومه شمسی هستند که از گاز، سنگ، ذرات گرد و غبار بی‌شمار و یخ تشکیل شده‌اند. این اجسام با نزدیک شدن به خورشید بیش از ۳۰۰۰ درجه سانتیگراد گرم می‌شوند و با تبخیر ذرات سطح‌شان مانند دنباله به نظر می‌رسند.در صورتی که ستاره دنباله‌داری به سطح زمین نزدیک شود، بارش شهاب‌ها از آن شدت می‌گیرد و آتش‌افشانی زیبایی در آسمان بوجود می‌آورد.
گردو‌غبارهای ستاره‌های دنباله‌دار در نزدیک جو زمین به شدت گرم می‌شود. شهاب‌سنگ‌های جدا شده از ستاره دنباله‌دار می‌توانند به سوی زمین پرتاب شوند. بیشتر این شهاب‌سنگ‌ها کوچک‌اند و بی‌خطر، اما اگر شهاب‌سنگ‌های بزرگ به زمین برخورد کنند می‌توانند ویرانی بزرگی را سبب شوند.
شهاب‌سنگ‌عظیم
حدود ۶۵ میلیون سال پیش شهاب‌سنگ عظیمی در شبه جزیره یوکاتان در آمریکای مرکزی فرود آمد. بزرگی این شهاب‌سنگ ۳۰۰ کیلومتر بود. دانشمندان بر این باورند که همین شهاب‌سنگ عظیم باعث برافتادن نسل دایناسورها از روی زمین شده است.شهاب‌سنگ‌ها شبیه سنگ‌های عادی روی زمین‌اند، اما به نظر می‌رسد که پوسته خارجی‌شان سوخته است. این سوختگی به خاطر نزدیک شدن شهاب‌سنگ به جو کره زمین و ذوب شدن بخش خارجی آن در پی حرارت زیاد بوجود می‌آید.
کارشناسان فکر می‌کنند دنباله‌دارها باقی‌مانده فرآیند تشکیل سیارات هستند و می‌توانند اطلاعاتی در باره تشکیل منظومه شمسی به انسان بدهند. همواره انواع جدیدی از ستاره‌های دنباله‌دار کشف می‌شوند.
تکه‌های بزرگ
سیارک‌های بی‌شماری نیز در فضا در گذارند. سیارک‌ها سیارات بسیار کوچکی هستند که از صخره و فلز ساخته شده‌اند و گرد خورشید حرکت می‌کنند. بیشتر آنها بزرگ‌تر از شهاب‌سنگ‌ها هستند. قطر سیارک‌ها چندین کیلومتر است. دانشمندان به بررسی سیارک‌ها مشغولند.در ماه فوریه سال جاری میلادی (۲۰۱۳) یک سیارک ۱۳۰ هزار تنی از نزدیک زمین گذشت. فاصله این سیارک تا کره زمین حدود ۲۷ هزار کیلومتر بود. به این ترتیب این سیارک نزدیک‌تر از بعضی ماهواره‌ها بود که انسان در جو زمین قرار داده است.
برای از پیش آماده شدن در برابر خطرات احتمالی ِ برخورد سیارک‌ها به زمین، آژانس فضایی اروپا (ESA) سیستمی هشداردهنده در منطقه فراسکاتی ِ ایتالیا ساخته است. داده های تلسکوپ‌هایی چون تلسکوپ موجود در منطقه "تنریفا" (عکس) برای بررسی به این مرکز ارسال می‌شوند.